W sobotę 25 czerwca 2022 roku, po dwuletniej przerwie, odbyło się zakończenie roku szkolnego w naszym Towarzystwie. Uroczystość miała miejsce w pięknie wyremontowanej auli szkoły podstawowej im. Kathariny Heinroth. Bardzo dziękujemy dyrektorce szkoły Ewie Kampes za umożliwienie nam organizjacji tej uroczystości. W spotkaniu, oprócz naszych uczniów, ich rodziców, nauczycieli i zarządu  „Oświaty“, udział wzięli zaproszeni goście. Zaszczycili nas swoją obecnością: Konsul Marcin Król, Barbara Rejak (wieloletnia Przewodnicząca naszego Towarzystwa), Klaudyna Droske (szefowa biura Polonii w Berlinie, która bardzo wspiera naszą dzialalność) oraz Ferdynand Domaradzki (Przewodniczący Polskiej Rady w Berlinie) i jego zastępca Sławomir Prudzyński, który dzień wcześniej pomógł nam zabezpieczyć podłogę w auli. BAAARDZO DZIĘKUJEMY!

Oprócz przemówień, na scenie mogliśmy zobaczyć występ oświatowego teatru „Bez Paniki“ oraz laureatów naszych konkursów. Konsul Król wręczył nagrody dla laureatów XVIII ogólnoniemieckiej Olimpiady Języka Polskiego. W tym roku w kategorii szkół społecznych, pierwsze miejsce zajął Filip Buczyński, a drugie Maja Małolepszy. Obydwoje są uczniami Oświaty.

Po przedstawieniu, Jakub Nowak pożegnał odchodzącą na emeryturę po 25 latach działalności w Oświacie koleżankę, nauczycielkę i dobrego ducha Oświaty, Małgorzatę Staszak. Powiedział między innymi tak: „Trudno jest nam pogodzić się, Małgosiu, z Twoją decyzją przejścia na emeryturę. Tobie pewnie też nie przyszło to z łatwością, choć nigdy nie uchylałaś się od wyzwań – a mówi się przecież, że emerytura to wyzwanie…“

Otwarta, przyjazna, pełna zapału i zawsze chętna do pomocy, zjednywała sobie również koleżanki i kolegów, którzy w latach 2001 – 2009 wielokrotnie jednogłośnie wybierali ją, by pełniła funkcje Przewodniczącej Rady Pedagogicznej. To niełatwe zadanie wypełniała konsekwentnie z pełną odpowiedzialnością. Potrafiła stworzyć dobrą atmosferę pracy, świetnie zintegrowany i zmotywowany do działań zespół pedagogiczny.

Małgosiu, zdradź nam tajemnicę, według jakiego planu dzieliłaś czas, by go na wszystko starczyło? Lista Twoich aktywności jest bardzo długa. Wymienię tu tylko kilka. Oprócz prowadzenia lekcji i przewodniczenia radzie pedagogicznej, regularnie przygotowywałaś kursy i szkolenia dla nauczycieli oraz wycieczki edukacyjne do Polski dla uczniów, prowadziłaś zajęcia z dziećmi podczas dużych imprez polonijnych, godnie reprezentowałaś naszą organizacje na Forach Oświaty Polonijnej i zjazdach nauczycieli.  Jednocześnie przez wiele lat uczestniczyłaś w pracach Komitetu Organizacyjnego Olimpiady Języka Polskiego w Niemczech, która nawiasem mówiąc, jest Twoim trzecim dzieckiem, a także kierowałaś jego pracami, byłaś w zespole ekspertów przy MEN (obecnie ORPEG) opracowujących podstawę programową i programy nauczania dla uczniów polskich uczących się za granicą.

 Tak bogata działalność nie pozostała niezauważona. W 2008 Małgosia została uhonorowana Medalem Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania; w 2012 Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej za działalność na rzecz Polonii, a w 2018 została wyróżniona przez Polską Radę w Berlinie tytułem „Najlepsza z Najlepszych”.

 Droga Małgosiu, w imieniu Zarządu PTS „Oświata”, wszystkich koleżanek i kolegów a także uczniów i rodziców dziękuję Ci za ogromne zaangażowanie we wszystkie działania naszego Towarzystwa, oddanie i pasję w nauczaniu języka polskiego, polskiej historii, kultury i tradycji w tak niezwyczajnych warunkach, jakimi są klasy z uczniami w różnym wieku i z różną znajomością języka. Za konsekwentne, wytrwałe dążenie do wyznaczonych celów, często wystawianą na próbe cierpliwość. Za służenie doświadczeniem i radą.  Za to, że zawsze można na Ciebie liczyć. Po prostu za to, że jesteś.  

Życzymy, aby dalsze lata upływały Ci w pełni zdrowia, szczęścia rodzinnego, radości i spokoju, byś mogła zrealizować wszystkie plany i marzenia odkładane na później. Mamy jednak nadzieje, że nie opuścisz nas tak całkowicie i nadal będziesz z nami współpracować i przekazywać swą wiedze młodszym, niedoświadczonym koleżankom i kolegom, w myśl znanego cytatu Henriego Brooksa Adamsa:

 Nauczyciel ma wpływ na wieczność. Nie jest bowiem w stanie określić, gdzie kończy się jego oddziaływanie.

Po wzruszającym pożegnaniu, na scenę wyszli nauczyciele i nauczycielki Oświaty. Oklaskom nie było końca. Do zobaczenia za rok!